De coronapandemie leidde voor veel bedrijven tot tekorten aan grondstoffen en onderdelen. Dit is nog steeds het geval, waardoor diverse grondstof- en onderdeelprijzen enorm zijn gestegen. Daarnaast lijken ook de problemen in de internationale containervaart voorlopig niet voorbij te zijn. De hierdoor ontstane verstoring tussen vraag en aanbod dwingt tot een heroverweging van traditionele supply chains. Om toekomstige crisisperiodes het hoofd te bieden, wordt nu van alle ketenpartners een hoge mate van flexibiliteit gevraagd.

Just in time of just in case?

In het supply chain management van voor corona werd de just in time-strategie veelvuldig toegepast. Just in time, afgekort JIT, is een term die afkomstig is uit lean manufacturing. Bij deze strategie zijn productie en levering dusdanig op elkaar afgestemd, dat er nauwelijks of geen voorraden worden aangehouden. Klanten en ketenpartners worden precies op tijd, just in time, beleverd tegen de laagst mogelijke kosten. JIT is dan ook meer dan 40 jaar een bewezen effectieve strategie gebleken. Totdat het coronavirus uitbrak.

Ineens werd duidelijk dat de just in time-strategie kwetsbaar is bij grote verstoringen tussen vraag en aanbod. Daarom kiezen veel bedrijven er nu voor om hun voorraden te vergroten ‘voor het geval dat’, oftewel just in case (JIC). Door daarbij intensief samen te werken met alle ketenpartners vergroten deze bedrijven hun flexibiliteit. Hierdoor kunnen ze ook bij toekomstige crisisperiodes korte doorlooptijden garanderen. Daarnaast kan er in het post-corona tijdperk flexibeler worden ingespeeld op zakelijke kansen.